Nie będę ukrywał, że Przemysław Wipler reprezentuje poglądy dość podobne moim. Stąd też wzięła sie moja ogromna radość i zaciekawienie, gdy usłyszałem, że odszedł z PiSu i zakłada nową partię polityczną. Wreszcie ma pojawić się w Polsce partia konserwatywno-liberalna, na czele której ma stać dynamiczny, młody polityk. Partia, miejmy nadzieję, pozbawiona destrukcyjnego wpływu choćby Janusza Korwin-Mikke, a jednocześnie odwołująca się do jego tradycju i nauki. Partia, która może przyciągnąć cały konserwatywno-liberalny elektorat rozczłonkowany póki co, z różnych przyczyn, po wielu partiach i ruchach politycznych.
Czy Republikanie Wiplera staną na wysokości zadania?
1. Czas
Na chłopski rozum poseł Wipler bardzo dobrze wybrał czas swojego odejścia z PiSu i założenia nowego ruchu politycznego. Do wyborów parlamentarnych zostały 2 lata. W tak zwanym międzyczasie odbędą się także wybory samorządowe oraz do europarlamentu. Dwie kampanie, w których będzie można się skutecznie promować i nie pozwolić mediom o sobie zapomnieć. Jednocześnie, okres 2 lat do wyborów parlamentarnych to wystarczający czas, żeby zebrać współpracowników, wykreować ich w mediach oraz profesjonalnie zorganizować zaplecze.
Ponadto, czas jest tym lepszy, że z racji rosnącej popularności PiSu oraz dezintegracji PO nawet media mainstreamowe, w nadziei na odwrócenie tendencji powiększającej się przewagi PiS nad PO w sondażach, mogą mieć interes w tymczasowym reklamowaniu nowej partii i osoby posła Wiplera jako dowodu słabości PiS-u i. Swoje 5 minut p. Wipler bez wątpienia będzie miał. Pytanie czy będzie w stanie je wykorzystać.
2. Kadry
Poseł Wipler mówi o budowaniu Stowarzyszenia Republikanie w oparciu o ludzi niezaangażowanych w wielką politykę. Po pierwsze będą to ludzie związani z Fundacją Republikańską, która od paru ładnych lat stanowi jego najważniejsze zaplecze. Prawdopodobnie przyciągnie on również, lub wręcz wcieli całe struktury i wielu młodych działaczy Kongresu Nowej Prawicy czy UPR-u. Ponadto, ma szanse na wyciągnięcie co bardziej prorynkowych ludzi związanych z Ruchem Narodowym. O zaplecze partii w większych miastach nie powinno być więc trudno. Gorzej będzie jednak na prowincji, a nie oszukujmy się, sukces wyborczy można osiągnąć tylko wtedy, gdy obejmie się siecią organizacyjna cały kraj.
3. Nazwiska
Kadry to jedno, ale kogoś trzeba na tych listach wyborczych umieścić. W przypadku eksponowanych miejsc, muszą być to ludzie, którzy po prostu są rozpoznawalni. Tych, póki co, Wipler nie ma. Nie bardzo też wiadomo skąd miałby ich wziąć. Przyciągnięcie do siebie częsci konserwatywnych polityków PO, PJNu czy liberałów z PiSu albo SP może rozmyć jego pozycję, a co za tym idzie również wiarygodność jego politycznej inicjatywy. (Dlaczego ludzie maja uwierzyć, że np. działacze PO, która przez 5 lat u władzy nie była w stanie przeprowadzić liberalnych reform, nagle stali sie skuteczni i prawdomówni?)
Przyciąganie do siebie wolnorynkowych działaczy Ruchu Narodowego zostanie z kolei bez wątpienia wykorzystane przez media, a niestety wielu ludzi się na czarny PR mainstreamu wobec narodowców nabiera. Środowiska KNP/UPR oprócz samego Korwina nie posiadają działaczy z porządnym nazwiskiem.
W tej sytuacji oprócz przyciągania pojedynczych ludzi z różnych podobnych środowisk Republikanom nie pozostaje nic innego jak samemu wylansować swoich liderów. Młodych, przebojowych prawicowców o liberalnych poglądach gospodarczych nie brakuje. Trzeba tylko tych najlepszych wyciągnąć, obrobić i rzucić przed kamery i do pisania. W pierwszym rzędzie najlepszych spośród tych, którzy się wokół posla Wiplera obracają. Nastepnie, Republikanie muszą uderzyć na prowincję i albo wciągnąć do współpracy znanych już miejscowych działaczy, albo w szybkim tempie (rok) wykreować nowe nazwiska. Tutaj Republikanów czeka ogromna praca.
4. Głosy
Zastanówmy sie jeszcze kto może na Republikanów zagłosować. Wiele zależy oczywiście od przychylności mediów. Na mainstream oczywiście p. Wipler nie ma co liczyć (chyba, że sytuacja PO i lewicy będzie tak tragiczna, że zostanie on wykorzystany jako kontra wobec PiSu). Podobnie ma się sytuacja z mediami skrajnie proPiSowskimi. W takim przypadku trzeba wykorzystywać aktualnie działające, prawicowe (ale nie w 100% proPiSowskie) kanały informacyjne. Idealne pod tym względem może być "Do Rzeczy" Lisickiego. Prawdopodobnie będą mogli również liczyć na częściową przychylność "Republika TV" mniej znanych mediów powiązanych z różnymi prawicowymi środowiskami. Jednakże Republikanie w pierwszym rządzie muszą postawić na własne kanały medialne i rozwijać komunikację przede wszystkim internetową, nie zapominając jednak o tradycyjnych metodach. No i najważniejsze: być stale obecnym w mediach każdej prowieniencji.
W pierwszym rzędzie na Republikanów zagłosują wyborcy posła Wiplera (nie oszukujmy się, w większości głosowali właśnie na niego, a nie na PiS sensu stricte). Bez wątpienia, Republikanie będą w stanie odebrać PO część głosów ludzi, którzy głosowali "przeciwko PiS-owi" oraz młodych liberalnych gospodarczo wyborców PO (jeśli Ci nie zostaną odpowiednio "zniechęceni" przez media). Na Wiplera zagłosuje też ta część wyborców PiS-u, która na partię Jarosława Kaczyńskiego głosowała z powodu niechęci do PO. Republikanie mają również szansę zgarnąć elektorat Ruchu Narodowego, który jest często popierany właśnie przez konserwatywnych liberałów. Na R. zagłosują też wszyscy Ci, którzy wychowali się na poglądach JKM, a z powodu jego nieskuteczności i "dziwactw" się zniechęcili. Nie zapominajmy też o ogromnej liczbie ludzi, którzy w życiu politycznym nie biorą udziału. To do nich w pierwszym rzędzie musi trafić przesłanie republikańskie i to głosy tych, jak dotąd nieprzekonanych mogą dać p. Wiplerowi i jego ugrupowaniu wejście do sejmu za 2 lata.
Republikanie powinni celować w wynik w okolicach 10-15 %. Na więcej, jeśli polaryzacja sceny politycznej między PO a PiS-em się utrzyma, nie mają co liczyć.
CDN
(w częsci drugiej postaram sie zająć różnymi scenariuszami rozwoju Republikanów w zależności od sytuacji politycznej)
